‘Wel Toonen maar geen muziek’

Ma 29 april

Tzorg bestaat dit jaar 10 jaar. Daar staan we graag even bij stil. Het hele jaar organiseren we leuke kleine activiteiten. Een van die activiteiten is het vervullen van wensen. Niet zomaar wensen, maar wensen die iets met het cijfer 10 te maken hebben. De eerste wens ging in vervulling. Thuishulp Rian van den Heuvel mocht lekker uit eten met twee van haar cliënten waar ze al 10 jaar werkt.

Vrijdagavond 18.00 uur. Na een mooie zonnige dag is de schemering ingezet in vestingstadje Grave. Bij Steakhouse Don Kiesjot, gevestigd in het monumentale voormalig koetshuis, brandt al zacht de verlichting. Gezellig gedekte tafels met flakkerende kaarsjes wachten op de gasten van vanavond. Daar arriveert een auto. Rian van den Heuvel en twee heren op leeftijd stappen uit. ‘Een witte wijn dan maar’, bestelt Rian als het gezelschap aan tafel zit en de serveerster komt hun bestelling opnemen. ‘We zijn tenslotte met de taxi.’ Rian werkt dit jaar tien jaar in de thuiszorg. Haar cliënten van het eerste uur zijn deze avond haar tafelgenoten. En het mooie is, ze zijn een beetje hetzelfde. Toon van Eldijk (79) en Toon Jilisen (82). ‘Ja’, grapt Toon Jilisen, ‘wel Toonen maar geen muziek’.

 

Dubbel verrast

Toon en Toon kennen elkaar nog niet maar ze zijn allebei makkelijke heren, was de gedachte van Rian toen ze hen uitnodigde voor een diner, dus dat klikt wel. Heel bijzonder vinden ze het alle drie. Rian heft haar glas en proost: ‘Dit is een waardering van mij naar jullie’. ‘Ok, dan gaan we dit nu elk jaar doen’, is de spontane reactie van Toon Jilisen. Die ochtend hebben de heren elkaar al even gebeld om bloemen te regelen. ‘Zo ben ik zelf in het restaurant ook verrast’, vertelt Rian met een grote glimlach om haar mond. Overduidelijk is de goede band die ze met beide heren heeft. ‘Rian weet de moeilijke momenten op te vangen. Dat is heel belangrijk’, zegt Toon van Eldijk. Hij heeft een zwaar jaar achter de rug.  Vanwege een bacterie in zijn kunstheup belandde hij maanden in het ziekenhuis met een lang revalidatietraject erop volgend. Op vrijdagochtend komt Rian niet alleen voor zijn huishouden maar ook voor een praatje. ‘Bij al mijn cliënten is het eerst koffiedrinken en dan spreken we de week door. Tuurlijk, poetsen hoort erbij maar er kunnen zijn voor de mensen, dat is het belangrijkst.’

 

Baas boven baas

Met een blik op de menukaart helpt ze de heren een keuze maken. ‘Tomaten- of groentesoep? Jij moet zelf kiezen Toon’, zegt ze resoluut. Ook het hoofgerecht wordt besteld. Toon van Eldijk heeft wel zin in spareribs, voor de andere Toon wordt het Surf en Turf, lendebief met zalmfilet. Het gesprek gaat verder over hun jeugd, bridgen en de kleinkinderen. Wie heeft er de meeste? Met maar liefst negen achterkleinkinderen is Toon Jilisen de “baas”. ‘Dit is toch ook wel leuk’, vindt Rian terwijl haar Toons verder keuvelen. Nagenietend van de laatste happen benadrukt ze nog eens hoe geweldig ze het vindt dat haar wens als eerste in vervulling is gegaan. ‘Echt super, die waardering vanuit Tzorg!’

 

 

Terug naar alle nieuwsberichten